Αρτηριακή υπέρταση (υψηλή αρτηριακή πίεση) - Συμπτώματα και θεραπεία

Εάν εντοπιστούν παρόμοια συμπτώματα, συμβουλευτείτε έναν γιατρό. Μην κάνετε τον εαυτό σας - είναι επικίνδυνο για την υγεία σας!

Συμπτώματα αρτηριακής υπέρτασης Η αυξημένη αρτηριακή πίεση σε πολλούς ανθρώπους δεν μπορεί να δει σε καμία υποκειμενική αισθήσεις. Εάν μια αυξημένη αρτηριακή πίεση συνοδεύεται από συμπτώματα, αυτό μπορεί να αισθανθεί ένα αίσθημα σοβαρότητας στο κεφάλι, πονοκέφαλος, τρεμοπαίζει μπροστά στα μάτια, ναυτία, ζάλη, αστάθεια όταν περπατάει, καθώς και πολλά άλλα συμπτώματα που δεν είναι ειδικά για την αυξημένη αρτηριακή πίεση. Τα συμπτώματα που αναφέρονται παραπάνω εκδηλώνονται πολύ πιο καθαρά στην υπερτασική κρίση - μια ξαφνική σημαντική αύξηση της αρτηριακής πίεσης, γεγονός που οδηγεί σε προφανή επιδείνωση της κατάστασης και του φρεατίου.

Θα ήταν δυνατόν να συνεχίσουμε να απαριθμούμε τα πιθανά συμπτώματα της GB μέσω ενός κόμματος, αλλά δεν υπάρχει ειδικό όφελος. Γιατί; Πρώτον, όλα αυτά τα συμπτώματα για υψηλή αρτηριακή πίεση δεν είναι συγκεκριμένα (δηλ. Μπορούν να βρεθούν ξεχωριστά και σε διαφορετικούς συνδυασμούς και σε άλλες ασθένειες) και, δεύτερον, το γεγονός μιας σταθερής αύξησης της αρτηριακής πίεσης είναι σημαντική για την παρουσία αρτηριακής υπέρτασης. Ωστόσο, αυτό δεν αποδεικνύεται από την αξιολόγηση των υποκειμενικών συμπτωμάτων, αλλά μόνο κατά τη μέτρηση της αρτηριακής πίεσης και επαναλαμβάνεται. Πρώτον, αυτό σημαίνει ότι "για μια συνεδρία" θα πρέπει να μετρηθεί δύο ή τρεις φορές με αρτηριακή πίεση (με ένα μικρό διάλειμμα μεταξύ των μετρήσεων) και τον αριθμητικό μέσο των δύο ή τριών μετρημένων τιμών ως πραγματική αρτηριακή πίεση. Δεύτερον, η σταθερότητα της αρτηριακής πίεσης (το κριτήριο για τη διάγνωση της υπέρτασης ως χρόνιας νόσου) θα πρέπει να επιβεβαιωθεί κατά τη διάρκεια των μετρήσεων σε διαφορετικές ημέρες, κατά προτίμηση με ένα διάστημα τουλάχιστον μιας εβδομάδας.

Τα συμπτώματα απαιτούνται κατά την ανάπτυξη μιας υπερτασικής κρίσης, διαφορετικά δεν είναι μια υπερτασική κρίση, αλλά μόνο μια ασυμπτωματική αύξηση της αρτηριακής πίεσης. Και αυτά τα συμπτώματα μπορούν είτε να είναι πιο σοβαρά είτε περισσότερα, πιο σοβαρά - αναφέρονται στην ενότητα "Επιπλοκές".

Η συμπτωματική (δευτερογενής) αρτηριακή υπέρταση αναπτύσσεται στο πλαίσιο άλλων ασθενειών και επομένως οι εκδηλώσεις τους εξαρτώνται από την υποκείμενη ασθένεια εκτός από τα πραγματικά συμπτώματα της αυξημένης αρτηριακής πίεσης (εάν υπάρχει). Για παράδειγμα, με τον υπεραλδοστερόνη, μπορεί να είναι μυϊκή αδυναμία, κράμπες και ακόμη και παροδικό (πέφτει ρολόι) στους μύες των ποδιών, των χεριών, του λαιμού. Με το σύνδρομο της αποφρακτικής άπνοιας του ύπνου - ροχαλητό, διαταραχές ενός ονείρου, υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Εάν η υψηλή αρτηριακή πίεση εγκαίρως για πολλά χρόνια για τη βλάβη σε διαφορετικά όργανα (σε αυτό το πλαίσιο ονομάζεται "όργανα στόχου"), αυτό μπορεί να ληφθεί σε μείωση της ανάπτυξης της ανάπτυξης της ανάπτυξης της ανάπτυξης της ανάπτυξης της ανάπτυξης της ανάπτυξης της ανάπτυξης της ανάπτυξης της ανάπτυξης της ανάπτυξης της ανάπτυξης της ανάπτυξης της ανάπτυξης της ανάπτυξης της ανάπτυξης της ανάπτυξης της ανάπτυξης της ανάπτυξης της ανάπτυξης Από την ανάπτυξη της ανάπτυξης της ανάπτυξης της ανάπτυξης της αθηροσκληρολογίας, της αύξησης του πάχους της καρδιάς, της ανάπτυξης των αθηροσκληρωτικών, των αρεοσκέωτων, των αρεοσκέρων, της ενίσχυσης των απεροσκλήρων, μπορεί να εκφραστεί. Το μυοκαρδιακό ή η στηθάγχη, η μείωση του ρυθμού φιλτραρίσματος αίματος στα νεφρά κλπ. Συνεπώς, οι κλινικές εκδηλώσεις οφείλονται σε αυτές τις επιπλοκές και όχι με την αύξηση της αρτηριακής πίεσης ως τέτοια.

Παθογένεση αρτηριακής υπέρτασης Σε περίπτωση υψηλής αρτηριακής πίεσης, η παραβίαση της ρύθμισης του αγγειακού τόνου και η αυξημένη αρτηριακή πίεση είναι το κύριο περιεχόμενο αυτής της ασθένειας, έτσι ώστε να το μιλήσουμε. Οι παράγοντες που αναζητούν ως γενετική προδιάθεση, παχυσαρκία, αδράνεια, υπερβολική κατανάλωση επιτραπέζιου αλατιού, αλκοόλ, χρόνιο στρες, κάπνισμα και αρκετοί άλλοι, που συνδέονται κυρίως με τα χαρακτηριστικά του τρόπου ζωής, που οδηγεί το λειτουργικό του ενδοθηλίου - το εσωτερικό στρώμα αρτηριακών αγγείας με πάχος ενός κυτταρικού στρώματος, που εμπλέκεται ενεργά στην ρύθμιση του τόνου και έτσι, το lamen του ψησίματος. Ο τόνος των αγγείων του καναλιού μικροκυκλοφορίας και έτσι ο όγκος της τοπικής ροής αίματος σε όργανα και ιστούς ρυθμίζεται αυτόνομα από το ενδοθήλιο και όχι απευθείας από το κεντρικό νευρικό σύστημα. Πρόκειται για ένα τοπικό ρυθμιστικό σύστημα αρτηριακής πίεσης. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλοι καθρέφτες της ρύθμισης της αρτηριακής πίεσης - το κεντρικό νευρικό σύστημα, το ενδοκρινικό σύστημα και τα νεφρά (τα οποία επίσης συνειδητοποιούν τον ρυθμιστικό τους ρόλο κυρίως λόγω της ικανότητας συμμετοχής στην ορμονική ρύθμιση στο επίπεδο ενός ολοκληρωμένου οργανισμού). Οι παραβιάσεις σε αυτούς τους πολύπλοκους ρυθμιστικούς μηχανισμούς γενικά οδηγούν σε μείωση της ικανότητας ολόκληρου του συστήματος να προσαρμόσει λεπτή στις συνεχώς μεταβαλλόμενες ανάγκες των οργάνων και των ιστών στην παροχή αίματος.

Με την πάροδο του χρόνου, μια επίμονη κράμπα αναπτύσσει μικρές αρτηρίες και αργότερα αλλάζουν τα τείχη τους έτσι ώστε να μην μπορούν ήδη να επιστρέψουν στην αρχική τους κατάσταση. Σε μεγαλύτερα σκάφη, η αθηροσκλήρωση αναπτύσσεται με επιταχυνόμενο ρυθμό λόγω της συνεχώς αυξημένης αρτηριακής πίεσης. Τα τείχη της καρδιάς γίνονται παχύτερα, αναπτύσσεται η υπερτροφία του μυοκαρδίου και στη συνέχεια η επέκταση των κοιλοτήτων του αριστερού κόλπου και της αριστερής κοιλίας. Μια αυξημένη πίεση βλάπτει τα νεφρικά σπειράματα, η ποσότητα του μειώνεται και ως εκ τούτου, η ικανότητα των νεφρών παίρνουν τη δυνατότητα να φιλτράρουν το αίμα. Λόγω των αλλαγών στα δοχεία παροχής αίματος, υπάρχουν επίσης αρνητικές αλλαγές στον εγκέφαλο που εμφανίζονται αγέλες αιμορραγίας αίματος, καθώς και μικρά necroes (θάνατος) εγκεφαλικών κυττάρων. Με ένα διάλειμμα αθηροσκληρωτικής πλάκας, η θρόμβωση εμφανίζεται σε ένα δοχείο σε ένα δοχείο, ο αυλός του σκάφους επικαλύπτεται σε ένα εγκεφαλικό επεισόδιο.

Ταξινόμηση και στάδιο ανάπτυξης αρτηριακής υπέρτασης Η υπερτονική ασθένεια εξαρτάται από το μέγεθος της αυξημένης αρτηριακής πίεσης σε τρεις βαθμούς. Λαμβάνοντας υπόψη την αύξηση του κινδύνου καρδιαγγειακών παθήσεων στο πεδίο εφαρμογής των "ετών ή δέκα ετών", οι οποίες ήδη ξεκινούν από την αρτηριακή πίεση άνω των 115/75 mm Hg. Art. , Όλοι οι επιπλέον βαθμοί της αρτηριακής πίεσης διαφοροποιούνται.

Όταν οι τιμές της συστολικής και διαστολικής αρτηριακής πίεσης πέφτουν σε διαφορετικές κατηγορίες, ο βαθμός της αρτηριακής υπέρτασης αποτιμάται για το υψηλότερο των δύο σημασιών και δεν έχει σημασία - συστολική ή διαστολική. Ο βαθμός του βαθμού αρτηριακής πίεσης στη διάγνωση της υπέρτασης προσδιορίζεται για επαναλαμβανόμενες μετρήσεις σε διαφορετικές ημέρες.

Σε ορισμένες χώρες, εξακολουθούν να διαφοροποιούν τις φάσεις της υψηλής αρτηριακής πίεσης, ενώ σε ευρωπαϊκές συστάσεις για τη διάγνωση και τη θεραπεία της αρτηριακής υπέρτασης, δεν αναφέρονται γήπεδα. Η κατανομή των επιπέδων έχει ως στόχο να αντικατοπτρίζει τις φάσεις της υψηλής αρτηριακής πίεσης από την αρχή μέχρι την εμφάνιση επιπλοκών.

Υπάρχουν τρεις από αυτές τις φάσεις:

Επίπεδο Ι Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ακόμη προφανείς βλάβες στα όργανα που επηρεάζονται συχνότερα από αυτή την ασθένεια: δεν υπάρχει αύξηση (υπερτροφία) της αριστερής κοιλίας της καρδιάς. Ο ρυθμός διήθησης στους νεφρούς, το οποίο, λαμβάνοντας υπόψη το άπειρο της κρεατίνης στο αίμα, δεν βρίσκεται στα ούρα της αλβαλίνης, δεν καθορίζεται στην κρεατίνη, που καθορίζεται στα ούρα των ούρων των ούρων. Εσείς και εσείς ανακαλύπτετε και εσείς και εσείς και εσείς και εσείς και εσείς κλπ. Αυτή η ήττα των εσωτερικών οργάνων συνήθως τρέχει ασυμπτωματική. Εάν υπάρχει τουλάχιστον ένας από τους καταλόγους που αναφέρονται, διαγνώσουν Στάδιο II Υπέρταση. Επιτέλους Επίπεδο ΙΙΙ Hypertonic diseases speaks when at least a cardiovascular disease with clinical manifestations with atherosclerosis (myocardial infarction, stroke, angina pectoris, atherosclerotic damage to the arteries of the lower extremities or, for example, severe damage to the kidneys, the protein of protein The protein of the protein of the protein The protein of protein of protein of the protein of the protein of the protein της πρωτεΐνης της πρωτεΐνης της πρωτεΐνης της πρωτεΐνης της πρωτεΐνης της φάσης της φάσης της ολοκλήρωσης των μεμβρανών των μεμβρανών των μεμβράνων και της πρωτεΐνης της πρωτεΐνης της πρωτεΐνης της επένδυσης των μεμβρανών των μεμβρανών και της ολοκλήρωσης των μεμβρανών και/ή της πραγματικότητας. Αυτές οι φάσεις δεν αντικαθίστανται πάντοτε μεταξύ τους: για παράδειγμα, ένα άτομο έχει υποστεί ένα έμφραγμα του μυοκαρδίου και μετά από μερικά χρόνια απαγορεύεται η αύξηση της αρτηριακής πίεσης - αποδεικνύεται ότι ένας τέτοιος ασθενής έχει υψηλή αρτηριακή πίεση ταυτόχρονα. Η σημασία της κατανομής των σταδίων είναι κυρίως στην ανάληψη ασθενών σχετικά με τον κίνδυνο καρδιαγγειακών επιπλοκών. Τα θεραπευτικά μέτρα εξαρτώνται από: όσο υψηλότερος είναι ο κίνδυνος, τόσο πιο εντατική θεραπεία. Ο κίνδυνος διαμόρφωσης της διάγνωσης εκτιμάται από τέσσερις διαβαθμίσεις. Σε αυτή την περίπτωση, η διαβάθμιση 4 αντιστοιχεί στον μεγαλύτερο κίνδυνο.

Επιπλοκές της αρτηριακής υψηλής αρτηριακής πίεσης Ο σκοπός της θεραπείας της υψηλής αρτηριακής πίεσης δεν είναι να "χτυπήσει" υψηλή αρτηριακή πίεση, αλλά η μέγιστη μείωση του κινδύνου καρδιαγγειακών και άλλων επιπλοκών σε μια μακροπρόθεσμη πτυχή, καθώς αυτή η καλλιέργεια κινδύνου αξιολογείται για κάθε επιπλέον 10 mm RT κατά την αξιολόγηση. Τέχνη. Ήδη από το επίπεδο της αρτηριακής πίεσης 115/75 mm RT. Τέχνη. Αυτό αναφέρεται σε επιπλοκές όπως εγκεφαλικό επεισόδιο, στεφανιαία καρδιακή νόσο, αγγειακή άνοια (άνοια), χρόνια νεφρική και χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια, αθηροσκληρωτικές αλλοιώσεις των αγγείων των κάτω άκρων.

Οι περισσότεροι ασθενείς με υψηλή αρτηριακή πίεση δεν παρεμβαίνουν προς το παρόν, έτσι ώστε να μην έχουν ειδικό κίνητρο να αντιμετωπίζονται, όπου ένα ορισμένο ελάχιστο φάρμακο και ο τρόπος ζωής καταλαμβάνουν τακτικά μια πιο υγιεινή αλλαγή. Κατά την αντιμετώπιση της υψηλής αρτηριακής πίεσης, ωστόσο, δεν υπάρχουν διαθέσιμα μέτρα με τα οποία μπορείτε να ξεχάσετε αυτή την ασθένεια για πάντα χωρίς να κάνετε τίποτα άλλο για τη θεραπεία σας.

Διάγνωση αρτηριακής υπέρτασης Με τη διάγνωση μιας αρτηριακής υπέρτασης ως τέτοια, όλα είναι συνήθως αρκετά απλά: αυτό απαιτεί μόνο επανειλημμένα καταχωρημένη αρτηριακή πίεση σε επίπεδο 140/90 mm ed. Και πάνω. Αλλά η υψηλή αρτηριακή πίεση και η αρτηριακή υπέρταση δεν είναι η ίδια: όπως ήδη αναφέρθηκε, μια ολόκληρη σειρά ασθενειών μπορεί να εκδηλώσει την αύξηση της αρτηριακής πίεσης και η υψηλή αρτηριακή πίεση είναι μόνο μία από αυτές, αν και η πιο κοινή. Από τη μία πλευρά, ο γιατρός πρέπει να διεξάγει διάγνωση προκειμένου να εκτιμηθεί η σταθερότητα της αύξησης της αρτηριακής πίεσης και, αφετέρου, αν η αύξηση της αρτηριακής πίεσης είναι μια συμπτωματική (δευτερογενής) αρτηριακή υπέρταση.

Επιπλέον, ο γιατρός ανακαλύπτει στο πρώτο στάδιο της διαγνωστικής αναζήτησης, σε ποια ηλικία αυξήθηκε για πρώτη φορά, όταν υπάρχουν συμπτώματα όπως αυτό, για παράδειγμα, το ροχαλητό με αναπνοή σε ένα όνειρο, οι αγώνες των μυϊκών αδυναμιών, οι ασυνήθιστες μολυντές στα ούρα, οι επιθέσεις με ξαφνικό καρδιακό παλμό με εφίδρωση και πονοκέφαλο κλπ. Διατηρήθηκε για να εκτιμηθεί η πιθανότητα ορισμένων μορφών δευτερογενούς υπέρτασης: γενική ανάλυση ούρων, προσδιορισμός της συγκέντρωσης κρεατινίνης και γλυκόζης, καθώς και μερικές φορές καλίζ και άλλοι ηλεκτρολύτες. Λαμβάνοντας υπόψη τον χαμηλό επιπολασμό των δευτερογενών μορφών της αρτηριακής υπέρτασης (περίπου το 10% όλων των περιπτώσεων), είναι γενικά απαραίτητο να επιδιωχθεί ως πιθανή αιτία αυξημένης αρτηριακής πίεσης σύμφωνα με αυτές τις ασθένειες, είναι απαραίτητο να έχουμε έναν καλό λόγο. Εάν δεν υπάρχουν σημαντικά δεδομένα υπέρ της δευτεροβάθμιας φύσης της αρτηριακής υπέρτασης στο πρώτο στάδιο της διαγνωστικής αναζήτησης, θα θεωρηθεί στο μέλλον ότι η αρτηριακή πίεση θα αυξηθεί λόγω της υψηλής αρτηριακής πίεσης. Αυτή η κρίση μπορεί μερικές φορές να αναθεωρηθεί ως νέα δεδομένα σχετικά με τον ασθενή.

Εκτός από την αναζήτηση δεδομένων για πιθανή δευτερογενή φύση της αύξησης της αρτηριακής πίεσης, ο γιατρός καθορίζει την παρουσία παραγόντων κινδύνου για καρδιαγγειακές παθήσεις (αυτό είναι απαραίτητο για την αξιολόγηση της πρόβλεψης και την πιο στοχοθετημένη αναζήτηση βλάβης στα εσωτερικά όργανα). των θεραπευτικών γεγονότων. Για το σκοπό αυτό, διεξάγονται διάφορες διαγνωστικές μελέτες εκτός από μια συνομιλία με τον ασθενή και την έρευνά του (π. χ. Ηλεκτροκαρδιογραφία, ηχοκαρδιογραφία, υπερηχογραφική εξέταση των αγγείων του λαιμού, εάν είναι απαραίτητο, μερικές άλλες μελέτες που έχουν ήδη προσδιοριστεί από ιατρικά δεδομένα που έχουν ήδη ληφθεί μέσω του ασθενούς).

Η καθημερινή παρακολούθηση της αρτηριακής πίεσης χρησιμοποιώντας ειδικές συσκευές συμπαγούς σας επιτρέπει να αξιολογήσετε τις αλλαγές στην αρτηριακή πίεση κατά τη διάρκεια ενός τρόπου ζωής που είναι γνωστός στον ασθενή. Η μελέτη αυτή δεν είναι απαραίτητη σε όλες τις περιπτώσεις - κυρίως εάν η αρτηριακή πίεση μετριέται σημαντικά όταν ορίστηκε ο γιατρός, διαφέρει σημαντικά από το μετρούμενο σπίτι, εάν είναι απαραίτητο για την αξιολόγηση της νύχτας της αρτηριακής πίεσης εάν υποψιαζονται τα επεισόδια υπότασης, μερικές φορές για να αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα της θεραπείας.

Επομένως, σε όλες τις περιπτώσεις, χρησιμοποιούνται ορισμένες διαγνωστικές μέθοδοι κατά την εξέταση ενός ασθενούς με αυξημένη αρτηριακή πίεση. Είναι επιλεκτικά κατάλληλα για τη χρήση άλλων μεθόδων, ανάλογα με τα δεδομένα που έχουν ήδη ληφθεί από τον ασθενή για να ελέγξουν τις υποθέσεις που δημιουργήθηκαν από τον γιατρό κατά τη διάρκεια της προσωρινής εξέτασης.

Θεραπεία της αρτηριακής υψηλής αρτηριακής πίεσης Όσον αφορά τα μη αποτυπώματα που στοχεύουν στη θεραπεία της υψηλής αρτηριακής πίεσης, τις πιο πειστικές ενδείξεις για τον θετικό ρόλο στη μείωση της κατανάλωσης του επιτραπέζιου αλατιού, της μείωσης και του σωματικού βάρους σε αυτό το επίπεδο, της τακτικής σωματικής κατάρτισης (φορτίων), τίποτα περισσότερο από τη μέτρια κατανάλωση αλκοόλ και την αύξηση των λαχανικών και των καρπών στη διατροφή. Μόνο όλα αυτά τα μέτρα είναι αποτελεσματικά ως μέρος των μακροπρόθεσμων αλλαγών σε αυτόν τον ανθυγιεινό τρόπο ζωής, γεγονός που οδήγησε στην ανάπτυξη υψηλής αρτηριακής πίεσης. Για παράδειγμα, η μείωση του σωματικού βάρους κατά 5 kg οδήγησε σε μείωση της αρτηριακής πίεσης κατά μέσο όρο 4, 4/3, 6 mm ed. Τέχνη. - Φαίνεται να είναι λίγο, αλλά σε συνδυασμό με άλλα μέτρα που αναφέρονται με τη βελτίωση του τρόπου ζωής, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι πολύ σημαντικό.

Η θεραπεία ενός τρόπου ζωής είναι για σχεδόν όλουςΑσθενείς με υψηλή αρτηριακή πίεση δικαιολογημένοι, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις εμφανίζεται η θεραπεία με φάρμακα, αν όχι πάντα, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις. Εάν οι ασθενείς με αύξηση της αρτηριακής πίεσης 2 και 3 βαθμών καθώς και με υψηλή αρτηριακή πίεση με υψηλό υπολογισμένο καρδιαγγειακό κίνδυνο, τα πλεονεκτήματα θα αποδειχθούν σε πολλές κλινικές μελέτες) και στη συνέχεια με υψηλή αρτηριακή πίεση του 1, 1ου βαθμού με χαμηλό και μέσο υπολογισμένο καρδιαγγειακό κίνδυνο, τέτοια θεραπεία δεν έχει αποδειχθεί σε σοβαρές κλινικές μελέτες. Σε τέτοιες περιπτώσεις, τα πιθανά πλεονεκτήματα της φαρμακευτικής θεραπείας αξιολογούνται μεμονωμένα ενόψει των προτιμήσεων του ασθενούς. Εάν, παρά την ανάκτηση του τρόπου ζωής, η αύξηση της αρτηριακής πίεσης σε τέτοιους ασθενείς παραμένει για αρκετούς μήνες όταν επαναλαμβάνεται ο γιατρός, η ανάγκη χρήσης φαρμάκων πρέπει να αξιολογηθεί ξανά. Επιπλέον, η αξία του υπολογισμένου κινδύνου εξαρτάται συχνά από την πληρότητα της εξέτασης του ασθενούς και μπορεί να αποδειχθεί πολύ υψηλότερη από ό, τι φαινόταν στην αρχή. Σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις θεραπείας της υψηλής αρτηριακής πίεσης, προσπαθούν να σταθεροποιήσουν την αρτηριακή πίεση κάτω από 140/90 mm Hg. Τέχνη. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι το 100% των μετρήσεων κάτω από αυτές τις τιμές, αλλά η λιγότερη αρτηριακή πίεση υπό τυποποιημένες συνθήκες (που περιγράφονται στην ενότητα "Διαγνωστικά") υπερβαίνουν αυτό το κατώφλι, τόσο το καλύτερο. Η καρδιά, ο εγκέφαλος και τα νεφρά), επιβραδύνουν ή αναστέλλουν αυτές τις διεργασίες και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορούν ακόμη και να πληγούν πίσω.

Οι κύριες κατηγορίες 5 κατηγοριών φαρμάκων είναι του φαρμάκου για τη θεραπεία υψηλής αρτηριακής πίεσης:

Διουρητικά (διουρητικά); Ανταγωνιστές ασβεστίου · Οι αναστολείς της αγγειονεζινοπροναδικής -Ezym (ονόματα τελειώνουν σε -pril). Ανταγωνιστής υποδοχέα αγγειοτενσίνης II (ονόματα τελειώνουν στο -sartaner). Beta blocker. Ο ρόλος στη θεραπεία της υψηλής αρτηριακής πίεσης από τις πρώτες τέσσερις κατηγορίες φαρμάκων υπογραμμίστηκε πρόσφατα. Χρησιμοποιούνται επίσης αναστολείς βήτα, αλλά κυρίως εάν η χρήση τους απαιτεί ταυτόχρονες ασθένειες σε αυτές τις περιπτώσεις, οι β-αναστολείς έχουν διπλούς σκοπούς.

Σήμερα προτιμούνται οι συνδυασμοί φαρμακευτικών προϊόντων, καθώς η θεραπεία με ένα από αυτά σπάνια οδηγεί στην επίτευξη της επιθυμητής αρτηριακής πίεσης. Υπάρχουν επίσης συμπαγείς συνδυασμοί φαρμάκων που κάνουν τη θεραπεία πιο βολική επειδή ο ασθενής παίρνει μόνο ένα δισκίο αντί για δύο ή ακόμα και τρία. Η επιλογή των απαιτούμενων φαρμακευτικών τάξεων για έναν συγκεκριμένο ασθενή καθώς και τις δόσεις και τη συχνότητα χορήγησης πραγματοποιείται από γιατρό, όπου λαμβάνονται υπόψη τα δεδομένα για τον ασθενή ως επίπεδο αρτηριακής πίεσης, με αυτές τις συνοδευτικές ασθένειες κ. λπ.

Χάρη στις πολύπλευρες θετικές επιδράσεις των σύγχρονων φαρμάκων, η θεραπεία της υψηλής αρτηριακής πίεσης όχι μόνο συνεπάγεται μείωση της αρτηριακής πίεσης ως τέτοια, αλλά και την προστασία των εσωτερικών οργάνων από τις αρνητικές επιπτώσεις των διεργασιών που συνοδεύουν την αυξημένη αρτηριακή πίεση. Δεδομένου ότι ο κύριος στόχος της θεραπείας είναι να μεγιστοποιηθεί ο κίνδυνος των επιπλοκών της και να αυξηθεί το προσδόκιμο ζωής, μπορεί να είναι απαραίτητο να διορθωθεί το επίπεδο της χοληστερόλης του αίματος και ο κίνδυνος θρόμβωσης (που οδηγεί στην ανάπτυξη του εμφράγματος του μυοκαρδίου ή σε ένα εγκεφαλικό επεισόδιο που αρνείται να καπνίζει, ανεξάρτητα από το πόσο ασήμαντο ακούγεται, οι κίνδυνοι της ενσωμάτωσης των υπερκαφών.

Πρόβλεψη. πρόληψη Η συνολική πρόβλεψη δεν καθορίζεται μόνο και όχι τόσο από το γεγονός της αυξημένης αρτηριακής πίεσης, αλλά και από τον αριθμό των παραγόντων κινδύνου για τις καρδιαγγειακές παθήσεις, τον βαθμό σοβαρότητας και τη διάρκεια των αρνητικών επιδράσεων.

Αυτοί οι παράγοντες κινδύνου είναι:

Καπνός; Αυξημένη χοληστερόλη αίματος. Υψηλή αρτηριακή πίεση. Ευσαρκία; καθισμένος τρόπος ζωής? Ηλικία (με κάθε δεκαετία μετά από 40 χρόνια ο κίνδυνος αυξάνεται). Άνδρας Παύλος και άλλοι. Ταυτόχρονα, όχι μόνο η ένταση των επιπτώσεων των παραγόντων κινδύνου (π. χ. κάπνισμα 20 τσιγάρα ημερησίως, αναμφισβήτητα χειρότερα από 5 τσιγάρα, αν και τα δύο σχετίζονται με την επιδείνωση της πρόβλεψης), αλλά και τη διάρκεια των αποτελεσμάτων τους. Για άτομα που δεν έχουν ακόμη προφανείς καρδιαγγειακές παθήσεις, μπορείτε να αξιολογήσετε την πρόβλεψη χρησιμοποιώντας ειδικούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές, από τους οποίους λαμβάνουν υπόψη ένα φύλο, ηλικία, χοληστερόλη αίματος, αρτηριακή πίεση και κάπνισμα. Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής είναι κατάλληλος για την αξιολόγηση του κινδύνου θανάτου από καρδιαγγειακές παθήσεις τα επόμενα 10 χρόνια από τη στιγμή της εκτίμησης κινδύνου. Ταυτόχρονα, στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό μπορεί να αφήσει μια παραπλανητική εντύπωση στις περισσότερες περιπτώσεις, δεδομένου ότι η αριθμομηχανή μπορεί να υπολογίσει τον κίνδυνο καρδιαγγειακού θανάτου. Ο κίνδυνος μη φάσης επιπλοκών (έμφραγμα του μυοκαρδίου, εγκεφαλικού επεισοδίου, στηθάγχης κ. λπ. ) είναι πολλές φορές υψηλότερος. Η παρουσία του διαβήτη αυξάνει τον κίνδυνο σε σύγκριση με τον υπολογισμό χρησιμοποιώντας μια αριθμομηχανή: για τους άνδρες τρεις φορές και για τις γυναίκες - ακόμη και 5 φορές.

Όσον αφορά την πρόληψη της υψηλής αρτηριακής πίεσης, μπορούμε να πούμε ότι οι παράγοντες κινδύνου είναι γνωστοί (αδράνεια, παχυσαρκία, χρόνιο στρες, τακτική έλλειψη ύπνου, κατάχρηση αλκοόλ, αυξημένη κατανάλωση επιτραπέζιου αλατιού και άλλων), τότε όλες οι αλλαγές στην εικόνα που μειώνουν τις επιδράσεις αυτών των παραγόντων μειώνουν τον κίνδυνο υπέρτασης. Ωστόσο, δεν είναι δυνατόν να μειωθεί αυτός ο κίνδυνος στο μηδέν - υπάρχουν παράγοντες που δεν εξαρτώνται καθόλου από εμάς ή εξαρτώνται από ελάχιστες: γενετικές ιδιότητες, φύλο, ηλικία, κοινωνικό περιβάλλον, κάποιες άλλες. Το πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι αρχίζουν να σκέφτονται να αποτρέψουν την υψηλή αρτηριακή πίεση, κυρίως όταν είναι ήδη ανθυγιεινά και η αρτηριακή πίεση αυξάνεται σε ένα ή στον άλλο βαθμό. Και αυτό είναι ήδη ένα ερώτημα που δεν είναι τόσο μεγάλη πρόληψη όσο η θεραπεία.